همه ما با بوی مرغ آشنا هستیم. گوشت مرغ باید بوی طبیعی خودش را داشته باشد. اگر یک وقت احساس کردید بوی مرغ غیرطبیعی است به هیچ عنوان آن را نخرید. بوی بد نشانه فاسد بودن گوشت است.
ایده آل این است که مرغ محلی را از آشنای مزرعه دار بخرید. مرغی که نه هورمون دارد نه هیچ داروی مضر دیگری. اما می دانید که در زندگی امروزی این چیزها مثل خواب و رویا می ماند. تمام مرغ هایی که ما مصرف می کنیم با هورمون ها و داروهای مختلف پرورش پیدا کرده اند. بخش زیادی از این مواد در پوست و کبد یا همان جگر مرغ ذخیره می شوند. پس بهتر است بگویید فروشنده پوست مرغ را از همان ابتدا بکند و جگر آن را دور بیندازد.
بعضی از فروشنده ها مرغ هایی را می فروشند که درست ذبح نشده اند. این مرغ ها معمولا روی گوشت شان اثر ضرب دیدگی و خون مردگی وجود دارد. اگر روی گوشت مرغی این آثار را دیدید می توانید مطمئن باشید که در شرایط مناسبی کشته نشده اند. این مرغ ها به احتمال زیاد آلودگی میکروبی هم دارند.
پوست مرغ هم یکی از عوامل شناخت گوشت خوب است. پوست مرغ باید به طور یکنواخت روی گوشت کشیده شده باشد و پارگی یا علائم غیرمعمول نداشته باشد. رنگ پوست مرغ باید یکنواخت و روشن باشد و زیر پوست آن نباید اثر خونریزی دیده شود.
اگر گوشت مرغ بسته بندی شده را از فروشگاه های معتبر و زنجیره ای بخرید، می توانید مطمئن باشید که گوشت سالمی خریداری کرده اید. خوبی خرید کردن از فروشگاه های اسم و رسم دار این است که می توانید تاریخ تولید و انقضا را هم روی بسته بندی ببینید و بعد از این که مطمئن شدید گوشت سالم است آن را بخرید.
گوشت مرغ باید کاملا سفید رنگ باشد. ران مرغ معمولا کمی به صورتی نزدیک می شود اما گوشت سینه مرغ باید کاملا سفت و برجسته از زیر پوست معلوم شده و رنگ آن سفید روشن باشد. هرچه رنگ گوشت تیره تر باشد نشان می دهد که گوشت کهنه است. هر رنگ غیرعادی گوشت می تواند در نتیجه بیماری باشد.
گوشت مرغ باید عاری از هر گونه ضربه، رنگ و بوی غیرطبیعی باشد و در موقع خرید به تاریخ تولید و انقضای آن توجه نمایید.
همچنین مرغ باید بدون پَر و فاقد پا، سر، امعاء و احشاء (تخلیه کامل اندرونه) باشد.
بدون دیدگاه